ភ្នំពេញ៖ កសិកម្មវៃឆ្លាត គឺសំដៅលើការប្រើប្រាស់បច្ចេកវិទ្យា ដើម្បីលើកកម្ពស់ប្រសិទ្ធភាព និងផលិតភាព នៃប្រតិបត្តិការនៅក្នុងកសិកម្ម។ ជាមួយគ្នានេះ កសិកម្មបែបប្រពៃណី គឺសំដៅលើការប្រើប្រាស់វិធី សាស្ត្រធម្មជាតិ ដើម្បីដាំដំណាំ និងចិញ្ចឹមសត្វ ពិសេសត្រូវបានគេប្រើប្រាស់ជាច្រើនសតវត្សរ៍មកហើយ។

ទន្ទឹមនឹងនេះ កសិកម្មឆ្លាតវៃ គឺពឹងផ្អែកលើបច្ចេកវិទ្យា ដើម្បីជួយក្នុងការសម្រេចចិត្ត ការរៀបចំប្រព័ន្ធធារាសាស្ត្រ ការត្រួតពិនិត្យដំណាំ និងការវិភាគដី ហើយអាចប្រើប្រាស់ដើម្បីកែលម្អ ទិន្នផល និងការពារបរិស្ថាន ដែលទទួលអត្រាផលិតកម្មខ្ពស់ និងដំណាំមានគុណភាព ប៉ុន្តែថ្លៃដើមក្នុងការផលិតខ្ពស់ ដោយសារការវិនិយោគលើបច្ចេកវិទ្យា។ កសិកម្មឆ្លាតវៃ មានផលប៉ះពាល់តិចជាងដល់បរិស្ថាន ដូចជា ការប្រើប្រាស់បច្ចេកវិទ្យាឌីជីថល ដើម្បីកំណត់ពីបរិមាណជីត្រឹមត្រូវ អាចជួយកាត់បន្ថយធាតុគីមី និងផលប៉ះពាល់លើបរិស្ថាន។

រីឯ កសិកម្មបែបប្រពៃណី គឺពឹងផ្អែកលើព្រះអាទិត្យ ភ្លៀង និងដី ដើម្បីធ្វើកសិកម្ម និងប្រើប្រាស់វិធីសាស្ត្របែបប្រពៃណី ក៏ដូចជាបទពិសោធផ្ទាល់ខ្លួន ដើម្បីធានាថាដំណាំមានគុណភាព ដែលទទួលបានអត្រាផលិតកម្មទាប និងដំណាំមានគុណភាពទាបជាង តែថ្លៃដើមក្នុងការផលិតទាបជាង។ កសិកម្មបែបប្រពៃណី មានផលប៉ះពាល់ខ្លាំងដល់បរិស្ថាន ដូចជា ការប្រើប្រាស់សារធាតុគីមីហួសកម្រិតជាដើម ដែលអាចធ្វើឱ្យប៉ះពាល់ដល់គុណភាពដី៕